دلنوشته(خیال من)
عطر یاس پیچیده در باورم اما خبری از یاسمنی نیست !! باز به خلوت خیال مــــــن پا گذاشته ای... باز آمده ای با لبخندی شیرین و نگاهی مهربان و دست هایی آسمانی باز آمده ای که چشم در چشم هایت بدوزم و دیوانه شوم آمده ای که در دریای نگاهت غرق شوم آمده ای که زیر سایبان دست هایت آرام بگیرم آمده ای که لحظه ای بنشینی و لبخندی بزنی و نگاهی آسمانی به سر تا سر رویاهایم بپاشی... و برگردی و بروی و من بمانم و رویای لبخندت.!! یادت هست بار آخری که آمدی؟؟ که من دلتنگ بیقرار را چه زیبا به آرامش رساندی !! آرامشی از جنس آسمان...!! چشم هایم را که میبندم... باز هم تـــــــو می آیی مثل همیشه... در میزنی و داخل میشوی !! تو که میدانی برای ورود به خلوت من نیاز به در زدن نداری...! می آیی... مثل همیشه... با همان لبخند آسمانی و چشم هایی که نگاهم را از هر چه در اینجا هست میگیرد... تو می آیی و کنارم می نشینی. و من چقدر دلتنگ آنم که تنهاییم را روی شانه های تـــــــو گریه کنم... و دست های تو نوازش شانه هایم شود !! و چقدر بیقرار آنم که صدای آسمانی ت در گوشم بپیچد که میگوید... گونه هایت از چه خیس است ؟ اشک چرا ریخته ای ؟ راستش را بگو دلت چرا شکسته ؟ و من حس تمام غربت غروب را جمع کنم در نگاهت... که بریزم در چشم های تو و تو... اما حیف است از چشمان آسمانی تو که غم بنشینه توشون حیف است از آن نگاه مهربان که رنگ غروب بگیرد نه... این کار را نمی کنم ! دیگر گریه هم نمیکنم حیف است از دست های پاک تو که با اشک های من خیس بشوند... در همین یک کلام خلاصه اش میکنم : " دلتنگ تـــــــــــو بودم ... " و تو لبخند میزنی... آنچنان نــــــاب که می خواهم زمان را نگه دارم لبخندی به وسعت تمام دلواپسی هایم و به رنگ تمام آسمان چشم هایم و به قدر تمام روز هایی که نبودی و به اندازه ی تمام دلتنگی های من و به پاکی مهر... !! و من آرام می شوم. که همان لبخند برای تمام چشم انتظاری های من کافیست... من آرام می شوم و تو همچنان لبخند میزنی که رسالتت را خوب انجام داده ای !! مثل همیشه... و بعد که عزم رفتن میکنی تمام غم دنیا جا میگیرد در همین دلی که بیقرار توست... ! تو بلند میشوی و من دلم میگیرد به سوی در می روی... بغض راه نفسم را میبندد !! با هر گام تو حجم اشک در چشم هایم بیشتر میشود...!! و تنها دلخوش به اینم که یک عالمه نگاهت را و لبخند پاکت را برای روزهای بیقراری ام ذخیره دارم... و وقت وقت رفتن است... و من تاب نگاه ندارم !! اما چشم هایم چنان در وجود نازنینت گره خورده اند که اجازه ی ندیدن به من نمی دهند ! و تو از آن دور بر میگردی... و یک بار دیگر عطر نگاهت را روی دلم می پاشی ! و لبخند آسمانی ت را هدیه ام میکنی و ... و می روی و من اشک هایم را بدرقه ی رفتنت میکنم که زودتر برگردی...! و چشم هایم را فرش راهت میکنم روزی که بیایی. چشم هایم را باز میکنم... تـــــــــــو نیستی !!!! گونه های من خیس است و عطر یاس پیچیده در باورم... باز به خلوت خیال من پا گذاشته ای !! و من با تمام دلتنگی و دلواپسی و لحظه لحظه اشک هایم با ترانه ی صدای تو به آرامش رسیده ام... چی بگم ؟ خدایا سکوت میکنم در برابر تمام سرنوشتی که برایم رقم زده ای... چشم هایم را میبندم صدایم را در گلو پنهان میکنم و تنها یک خواهش دارم خدایــــا : ماه را از آسمان بردار...!!!! تا مرهمی شود بر داغی که روی دلم است... الهی...
